Çocuklar hep çocuktur

Çocuklar hep çocuktur

yaşamadığım günleri sayıp durdum bir bir
çıkamadığım kiraz ağacını, memiş dayının bahçesini
duvarlarındaki dikenli tellerini
yırtılan pantolonumu, kaybolan papuçlarımı
dere boyunda yüzdüğüm bulanık suları
köyümü
ve en çok
yaşayamadığım günleri.

çocuklar hep çocuktu ve çocuksuydu yaptıkları
geriye bakılınca boynu bükük en kötüsü
kimsesizlik,
her bayram gelişinde babamın telaşı
kırmızı papucum hiç olmadı bilir misin?
ve çocuklar hep çocuk kaldı biryerlerde,
okul bahçesi çok büyük gelirdi
her nedense
doyasıya koşamadığım daracık sokakları
yaşayamadığım günleri hep sayıp durdum
sularını içemediğim çeşmeleri
köyümü
ve çocukluğumu.
yaşayamadığım çocukluğumu
çocuklar hep çocuk kalır birgün
çocukluğunu yaşayamazsa eğer.